Futbol da hayat gibi bir şey işte!
Mutlulukta var, hüzünde,
Sevgide var, nefrette,
Kavuşma da var, ayrılıkta.
Çok iyi futbolcular, çok yetenekli isimler gitti. Gidenlerin yerine elbette başkaları gelecektir. Bir umutla onların yerine gelecekler bekleniyor.
O’nun gittiği açıklandığında herkesin içinde bir hüzün, bir burukluk oldu. Kısacası o gidince kimsenin tadı kalmadı.
Armaya renklere olan sevdamızla takip ederiz futbol denen oyunu, ama birde futbolcular vardır sahada kendimiz gibi gördüğümüz, gönülden bağlandığımız. Benjamin Stamboluli’de onlardan biriydi.
Adana Demirspor’un genlerinde var, demir kanatlıdır kaptanları. Gürcan Aday, Ümit Özkalp, Erman Özgür, Yiğitcan Erdoğan derken Stambouli’de unutulmazlar arasına girdi.
Genel olarak insanların kökenlerini merak etmem. Karakterleri benim için daha önemlidir. Ama onun bir hikâyesi var. Kökenleri İstanbul’a dayanıyor, geçmişi Cezayir’de, doğduğu yer Marsilya. Bence büyük karakter olmasına sebeptir, İstanbul’da başlayıp Marsilya da devam eden yolculuğu.
Futbol yolculuğu da onu atalarının doğduğu toraklara gelmesine sebep oldu! Montpellier, Tottenham, Paris Saint-Germain ve Schalke 04 derken, yolu Adana’ya, Adana Demirspor’a düştü. İyi iki de düşmüş.
17 Kasım 2023’te eski bir futbolcu olan babası Henri Stambouli’yi (62) kaybetti. Üzüntüsü ve hüznü sahada rakibiyle girdiği ikili mücadelede bile yüzünden okunabiliyordu. Babanı kaybettiğinde yalnız bir çocuksundur. Sonrada onun yerini alır sen baba olursun.
Seni tanıdığımıza çok memnun olduk.
Yolun açık olsun ‘’Stambouli Baba’’